„My Adventures as a Spy - Moje przygody Szpiega”. Jest to redakcyjne opracowanie wydania polskiego tej książki, które ukazało się w 1925 r. Przekładu dokonał kapitan Wojska Polskiego Bazyli Rogowski, przy współpracy majora Jana Glatty. Przekład okazał się na tyle dobry, że wymagał tylko pewnego uwspółcześnienia. W zasadzie, przez wiele lat traktowana była ta książka jako ciekawostka z życia Pierwszego Skauta, który w czasie swej służby wojskowej wykonywał wielokrotnie misje zwiadowcze, bez ogródek je nazywając szpiegowskimi. Zwiad wojskowy przewija się we wszystkich książkach BiPi. Jest treścią gier i ćwiczeń skautowych. Chłopcy Skauci, czyli zwiadowcy, zainspirowani doświadczeniami z oblężenia Mafekingu pojawiają się w pierwszym poradniku Generała – „Aids to Scouting – Wskazówki do zwiadu”, który wywołuje, bez pełnej świadomości autora, eksplozję skautingu w Wielkiej Brytanii, na zawsze zmieniając życie Baden-Powell’a, jak też i w efekcie na zawsze zmieniając oblicze wychowania młodzieży na całym świecie. Ta mała książeczka jest ciekawym przyczynkiem do poznania życia BiPi, które niosło z sobą wiele niezwykłych przygód, prowadzących Go do stworzenia ruchu zwiadowców, nie wojskowych szpiegów, ale poszukiwaczy dobrego życia w służbie swego narodu dla jego spokoju i pomyślności. Współcześnie w tej książce bystry Drużynowy znajdzie znakomite fabuły gier i ćwiczeń, pomagające w organizowaniu obozowych i biwakowych zbiórek, gier miejskich i zajęć w terenie, czyniących zdobywanie stopni i sprawności atrakcyjnymi. W dzisiejszych czasach podstawowe umiejętności skautowe ponownie stają się pierwszoplanowymi i ważnymi, co może zaskakiwać, ale taki obrót spraw dzisiejszej rzeczywistości ma miejsce, czy tego chcemy, czy nie. Praca Drużyn i Harcerska Służba wymaga od nas wielu, nawet zapomnianych, ale sprawdzonych źródeł inspiracji, jak też i harcerskich umiejętności, pozwalających radzić sobie w każdych okolicznościach. Na koniec, czy wiecie, że Robert Baden-Powell już w okresie swej służby wojskowej opracował i wprowadził w latach 1905-1921 odznakę przeszkolonego Skauta wojskowego 1 i 2 klasy, noszoną w wersji dużej na lewym rękawie, a w małej na czapce mundurowej. Odznaka, to lilijka mosiężna, wys. 47 mm. wersja pierwsza i 68 mm wersja 2. Z chwilą powstania Skautingu, lilijka ta stała się ogólnoświatowym symbolem skautmistrzowskim, znakiem wskazującym kierunek wychowawczych poszukiwań drużynowego. Współcześnie, harcerscy instruktorzy noszą ją, wykonaną z tkaniny dokładnie tak, jak baden-powellowscy Zwiadowcy.